حتى الرساله خايفه تروح ليكى
خايفه كلامى اللى كتبتو بدمى ميأثرش فيكى
رسالتى كتبتهالك
بدمى رسمتهالك
وبحبى قلت اوصلهالك
ورسالتى خايفه تروح ليكى
خايفه كلامى ميأثرش فيكى
وترجع مكسوره من قلبك وعنيكى
وانا سئالتها ليه يا رساله
دى طيبه وحنينه والشوق اللى فيكى ليها
وحبى اللى اتخلق مكتوب هنا بيها
وهيا قاسيه بس ده نصيبى انى احب قسوه عنيها
انى مهما قلت انى بغير عليها تسيبنى وتمشى
وتحرمنى من جمال عنيها
قالتلى الرساله
خايفه متحسش بيك والدموع كمان تزيد فى عنيك
خايفه متقراش كلامك بقلبها
تشوف اللى انكتب ولا يهمها
وانا نفسى ارجعها ليك وامسح دمعه عنيك
يا رساله دى كل اللى ليا قلبى وعمرى والدنيا ديا
ومهما بعدت عنى غلاوتها زى امى
وبحبها وبشتاق ليها ومش عاوز اكون غير ليها
بس انت كتبتنى وبدموعك سهرتنى
وبكلامك عذبتنى خلتنى اعطف عليك
وتمنيت اكون انسانه اروح واجيبها ليك
واترجاها وابوس ايديها واقولها انك انت بتموت فيها
وعاوز تبعتنى ليها لو هيا حباك وتتمنى تكون معاك
هتفهم معنى كلامك هترجع لشوقك وغرامك
بس امانه عليك لو محستش هيا بيك
لو مفهمتش الاحساس اللى جوايه منك انت ليها
لو باعت كل همسه ولمسه مكتوبه فيا بدموع عنيك
قطعنى وارمينى او احرقنى وامحينى
لان احساس البشر بيموت والمشاعر انتهت من الوجود
الورد زرعتهولك وبدموعى برويهولك
عشان تعيشى والفرحه متنتهيشى
والورد ده ليكى زرعتو عشان عنيكى
عشان اعبر ليكى عن حبى وشوقى ليكى
ودى رسالتى اللى خايفه تروح ليكى
اللى كانت تتمنى تقريها وتواسى عنيكى